Konstrukcje popularne

Tabela starszych głośników ZWG Tonsil

Tabela pochodzi z książki Aleksandra Witorta "Zestawy głośnikowe", wydawnictwo NOT-SIGMA 1986

Tabela #2 pochodzi z katalogu 31-R i zawiera informacje na temat głośników z lat 50'tych/60'tych

tabela_zwg.jpg

Polkat Fonet

Jest to wzmacniacz mowy montowany w autobusach wycieczkowych, wprowadzony prawdopodobnie równolegle ze wzmacniaczem Rondo 2 w okolicach 1977 roku. Posiada prostą, tranzystorową konstrukcję. Współdzieli z Rondo szeroki zakres obsługiwanych impedancji oraz napięć zasilania od których zależy moc wyjściowa. Zastosowano w nim automatyczny układ jednakowego wzmacniania mowy niezależnie od odległości ust od mikrofonu. Nietypowo, nie posiadał jakichkolwiek nakładek na potencjometry które były schowane wewnątrz wzmacniacza. Sprzedawany w zestawie z mikrofonem MDO-12. Spotykany w czarnej lub czerwonej czcionce.

  • Napięcie zasilania: 12-42 V
  • Pasmo przenoszenia: 200-8000 Hz
  • Moc maksymalna: 40 W
  • Czułość: 300 µV
8d1a67974e9ea91fbb0c28fb6d57.jpg

Polkat Rondo 2

Wzmacniacz akustyczny, domyślnie do montażu w autobusach. Jak na swoją klasę jest dość rozbudowany i uniwersalny. Posiada osobną regulacje na niskie i wysokie tony oraz mikser sygnałów z urządzeń zewnętrznych i mikrofonu. Z przodu znajduje się gniazdo do przyłączenia magnetofonu lub mikrofonu, oraz wtyk z tyłu dla radia i głośników. Charakterystyczną cechą jest szeroki zakres napięcia jakiego można użyć do zasilania wzmacniacza i obsługa praktycznie wszystkich impedancji głośników co umożliwiało wiele różnych połączeń. Moc urządzenia jest zależna od wartości napięcia zasilania. Maksymalnie jest to 40 W przy 2 Ω
Bywał również małoseryjnie montowany w drewnianej obudowie z radiem samochodowym Unitra Safari. Produkowany od 1977/78 roku.

  • Moc wyjściowa: 4-40 W
image.jpg

Diora Trubadur 20307

Unitra Diora "Trubadur" to stacjonarny lampowy odbiornik radiofoniczny z wbudowanym gramofonem produkowany w roku 1970.
Część elektryczna odbiornika oparta na odbiorniku Relax II.

Zakresy fal:

  • K II - 12:22 Mhz
  • K I - 6:10 MHz,
  • D - 150:315 kHz,
  • S - 550:1600 kHz,
  • U - 65:73 MHz.

Lampy:

  • ECC85
  • ECH81
  • EBF89
  • ECL86
  • EM84 "Magiczne oko"

Gniazda:

  • Antenowe AM i FM
  • Głośnik dodatkowy
  • Uziemienie
  • Gramofon
  • Magnetofon
trubadur_1.jpg

Polkat Forte 101

Mało znany przedstawiciel z serii Forte. Wprowadzony w połowie lat 80-tych, jako następca starszego 101s. Sam wzmacniacz jest zupełnie nową konstrukcją w porównaniu do poprzednika, a elektrycznie jest bardzo podobny do równolegle wprowadzonego Forte 201, odróżniają go jednak pewne szczegóły. Zasilanie zrealizowano na jednym, mocniejszym transformatorze, zmieniono wartość filtracji jak i pomniejsze różnice w elektronice. Tak jak w 201, zastosowano w nim również zabezpieczenia przeciw przeciążeniowe i termiczne. Wciąż obsługiwał radiowęzeł w technice 30, 60 i 120 V. Mimo innej konstrukcji, parametry poza impedancją pozostały bez zmian w stosunku do starszego modelu.

  • Pasmo przenoszenia w wyjściach kolumnowych: 50 Hz-20 kHz
bez_tytulu.jpg

Warel "Tukan 1"

Radiotelefon "Tukan 1" jest nowoczesnym urządzeniem nadawczo-odbiorczym, którego produkcję rozpoczęto w 1980r. w Zakładach Elektronicznych Warel. Jest przystosowany do pracy w paśmie częstotliwości 26,960÷27,280 MHz.

warel_tukan1_0.jpg

ZDZ Rzeszów UMT-6

Uniwersalny Mikser Tranzystorowy, to monofoniczny mikser zaprojektowany na potrzeby szkół i ich radiowęzłów.

Urządzenie Posiada sześć kanałów, w tym trzy mikrofonowe i po jednym na magnetofon, tuner i adapter piezoelektryczny. Jedno wyjście sumy, wbudowany wzmacniacz podsłuchowy o oporności 8Ω, i obejmujący wszystkie kanały razem. Osobna regulacja niskich i wysokich tonów. W zależności od roku produkcji, model spotyka się z co najmniej trzema różnymi modelami wskaźników wysterowania, zmieniła się również żarówka sygnalizująca załączenie miksera.

Sprzęt prosty w konstrukcji, używany najczęściej w kooperacji z końcówkami mocy spółdzielni "Elektronika" lub wzmacniaczami Polkata. Produkowany co najmniej od 1982, prawdopodobnie do 1989.

zdz_umt6_0.jpeg

Warel "Żuraw"

Radiotelefon Żuraw, produkowany przez Zakłady Elektroniczne Warel, jest stacjonarnym urządzeniem nadawczo-odbiorczym, pracującym w paśmie częstotliwości 26,98 - 27,28 MHz na jednym z 16 kanałów. Jest on stacjonarną wersją przenośnego radiotelefonu Warel "Echo 1" i w większości przypadków pracuje jako stacja dyspozycyjno-kontrolna do współpracy z tymi radiotelefonami. Ponadto jest typowym wyposażeniem montowanym w kabinach operatorów dźwigów i suwnic na placach budowy lub halach fabrycznych przy stosowaniu tego zakresu częstotliwości oraz pracy z modulacją amplitudową.

warel_zuraw_0.jpg

Warel "Żuraw K"

Radiotelefon Żuraw K stanowi kolejną wersję rozwojową radiotelefonu Warel "Żuraw", opracowaną i produkowaną przez Zakłady Elektroniczne Warel. Wygląd zewnętrzny radiotelefonu jest taki sam jak radiotelefonuŻuraw. Nie uległ zmianie również układ manipulacji, a także przeznaczenie radiotelefonu. Zmieniono jednak układ elektryczny całego zespołu nadawczo-odbiorczego, wykorzystując bardziej nowoczesne elementy zarówno bierne, jak i czynne (tranzystory krzemowe), zapewniające dużą niezawodność pracy.

Warel "Echo 2"

Radiotelefon Echo 2 stanowi zmodernizowaną wersję radiotelefonu Warel "Echo 1", charakteryzującą się większą mocą wyjściową nadajnika, wynoszącą 100 mW, i lepszą czułością odbiornika, która jest nie gorsza niż 8 uV (przy stosunku sygnału do szumów 20 dB). Moc wyjściowa odbiornika wynosi 200 mW przy zniekształceniach nieliniowych h < 10%. Pozostałe dane techniczne radiotelefonu Echo 2 są takie same jak radiotelefonu Echo 1. Zmieniony został jednak układ radiotelefonu, schemat płytki montażowej oraz wartości poszczególnych elementów.

Radiotelefon Echo 2 (podobnie jak i radiotelefon Echo l) pracuje w paśmie tzw. częstotliwości niestrzeżonych, tzn. że należy się liczyć z możliwością występowania na tych częstotliwościach zakłóceń przemysłowych lub radiowych.

image1040.jpg