Magnetofony szpulowe

ZRK ZK-240

Magnetofon ZK-240 jest standardowym, monofonicznym, czterościeżkowym urządzeniem o dwóch prędkościach przesuwu taśmy, opartym na konstrukcji mechanicznej rodziny ZK-200. Magnetofon umożliwia zapisywanie sygnału z radia, mikrofonu, gramofonu z wkładką piezoelektryczną, z gramofonu z wkładką magnetyczną (poprzez wzmacniacz korekcyjny, np. Wg-73) lub drugiego magnetofonu. Taśmy można odczytać poprzez głośniki wewnętrzne, słuchawki lub głośnik zewnętrzny. Urządzenie umożliwia odczyt monofoniczny ścieżek 1-4, 2-3 oraz monofoniczny odczyt sumy obu ścieżek (np. monofoniczny odczyt zapisu stereofonicznego).

Dane techniczne:

  • Prędkość przesuwu taśmy:
    • 9,5 cm/s,
    • 19,05 cm/s.
  • Nierównomierność przesuwu taśmy: ≤ 0,2 %.
zrk_zk-240_fot_Analog.JPG

ZRK ZK-226 D

Magnetofon typu ZK-226 D jest dwuścieżkowym, stereofonicznym urządzeniem bez stopni mocy (tzw. "deck"}.

Dwuśladowy, monofoniczny lub stereofoniczny sposób zapisu.

Konstrukcja oparta na bazie ZK-246 Z, może pracować w pozycji poziomej i pionowej.

Przy prędkości 19 cm/s spełnia wymagania Hi-Fi (wysoka wierność).

DANE TECHNICZNE:

  • Prędkość przesuwu taśmy:
    - 19,05 cm/s ±1,5 %,
    - 9,53 cm/s ±0,2 %.
  • Nierównomierność przesuwu:
    - 19 cm/s: 0,15 %,
    - 9,5 cm/s: 0,2 %.
  • Zakresy częstotliwości:
    - 19 cm/s: 40-18000 Hz,
    - 9,5 cm/s: 40-16000 Hz.
  • Dynamika:
    - 19 cm/s: > 56 dB,
    - 9,5 cm/s: > 52 dB.
  • Skuteczność kasowania: > 65 dB.
  • Wejścia:
    - mikrofonowe,
    - radiowe,
    - gramofonowe.
  • Wyjścia:
    - liniowe,
    - słuchawkowe.
ZRK_ZK-226D.jpg

ZRK "Tonette"

Magnetofon szpulowy ZRK Tonette był popularnym, monofonicznym, dwuścieżkowym, lampowym magnetofonem produkowanym przez ZRK w latach 60. i na początku lat 70. Wyróżniały go dwie prędkości przesuwu taśmy. Wskaźnikiem wysterowania była lampa EM-84 (tzw. magiczne oko). Jakość dźwięku, jak i jakość wykonania, czy niezawodność stały na bardzo niskim poziomie, choć należy pamiętać, że konstrukcja pochodzi z końca lat 50. Magnetofon posiadał klawiszowy przełącznik rodzaju pracy, obrotowy przełącznik prędkości przesuwu taśmy i dwa obrotowe potencjometry, z czego jeden służył jako włącznik zasilania, regulator poziomu przy zapisie i głośności przy odczycie, natomiast drugi potencjometr służył jako regulator barwy dźwięku lub wyłącznik głośnika wewnętrznego.

Tonette.JPG

ZRK ZK-125

Magnetofon szpulowy ZK-125 jest popularnym, lampowym, dwuścieżkowym magnetofonem monofonicznym, produkowanym przez Zakłady Radiowe im.M.Kasprzaka na licencji niemieckiego GRUNDIGA. W porównaniu do ZK-120 posiada licznik taśmy i możliwość zapisu trickowego.Posiada również możliwość automatycznej regulacji zapisu. Magnetofon był dość prostą konstrukcją, zarówno mechanicznie, jak i elektrycznie. Np. przy zapisie istnieje możliwość kontrolnego podsłuch tylko za pomocą słuchawek. Mechanika była wykorzystana też w innych modelach magnetofonów np: ZK-127, ZK-146, ZK-147, czy M-1416S i M-1417S oraz M1419.
Podstawowe dane techniczne:

  • pr.przesuwu taśmy -9'53 cm/s
  • nierównomiernośc przesuwu tasmy -0,2%
  • zakres częstotliwości -40-12500 Hz
  • ZRK ZK-125 zdjęcie

    ZRK ZK-127 i ZK-147

    Magnetofony szpulowe ZK-127 i ZK-147 są popularnymi magnetofonami monofonicznymi. Należą do grupy popularnych magnetofonów szpulowych z serii ZK, do których należy też stereofoniczny ZK-146. Różnica między nimi polega na liczbie ścieżek. ZK-127 to magnetofon dwuścieżkowy, natomiast ZK-147 jest czterościeżkowy. Parametry elektroakustyczne nie różnią się znacząco od wersji stereo. Mechanika (z małymi poprawkami) pochodzi od magnetofonów serii ZK-120 i pochodnych. Magnetofony te cechowała dość prosta konstrukcja, czego efektem była dość duża niezawodność. ZK-127 jest spotykany dość rzadko, natomiast ZK-146 i ZK-147 to dość popularne modele.

    image.jpg

    ZRK M-2411 S i MDS-2412 "Aria"

    Magnetofony z serii M-2411 S i MDS-2412 (deck), są wersją rozwojową modeli M-2407 S i M-2408 SD. Podstawową różnicą w nowszych modelach, jest zastąpienie suwakowego przełącznika ścieżek przełącznikiem typu isostat. W pewnym okresie produkowano wersję z jednym, podwójnym wskaźnikiem wysterowania (znanym choćby z magnetofonu ZK-246 i pochodnych), co spowodowane było prawdopodobnie brakiem pojedynczych wskaźników w magazynach. Podstawowe parametry elektrotechniczne są podobne jak w pierwowzorach. Magnetofony te występowały w kolorach: czarnym oraz szampańskim, z czarnymi tabliczkami.

    IMG_2090.JPG

    ZRK M-2404 S "Forte"

    Magnetofon M-2404 S jest zmodernizowaną wersją ZK-246.
    Posiada wbudowany wzmacniacz m.cz. o mocy 2x4W. Magnetofon, podobnie jak poprzednik, umożliwia synchroniczne przegrywanie ze ścieżki na ścieżkę (tzw. PLAYBACK), oraz przegrywanie ze ścieżki na ścieżkę wraz z dogrywaniem nowego sygnału (tzw. MULTIPLAYBACK).

    20231026_123047.jpg

    ZRK ZK-145

    Lampowy magnetofon szpulowy na licencji niemieckiego Grundiga. W tej wersji dodano automat nagrywania na przycisku "zapis":

    • Automatyczny: mowa.
    • Automatyczny: muzyka.
    • Ustawiany - regulacja poziomu nagrania potencjometrem głośności.
    • Trikowy - nagranie bez kasowania nagrania, mało używana opcja.
    Unitra GL ZK 145 zdjęcie

    ZRK M-2405 S "Forte"

    Magnetofon M-2405 S "Forte" należy do grupy standardowych magnetofonów szpulowych. Należy do grupy magnetofonów których konstrukcja pochodzi w prostej linii od ZK-246. Bezpośrednim następcą ZK-246 był M-2404 S, którego zastąpił opisywany magnetofon.

    Zasadnicze różnice między nimi uwidaczniają się w układach regulacji barwy dźwięku, odmiennym rozwiązaniu układów elektronicznych i zróżnicowanym wyglądzie zewnętrznym. Najbardziej charakterystyczną różnicą, w porównaniu do poprzedników, jest wyposażenie magnetofonu we wskaźniki wysterowania pracujące przy zapisie i odczycie. Produkcję rozpoczęto w III kwartale 1977 roku.

    Magnetofon występował w trzech wersjach:

      sca.jpg

      ZRK M-3201 SD i M-3401 SD "Koncert"

      M 3401 SD lub M 3201 SD "Koncert" - stereofoniczny magnetofon klasy TOP Hi-Fi, typu "deck", do sterowania zewnętrznych wzmacniaczy akustycznych, z zastosowaniem wielu rozwiązań technicznych o najwyższym stopniu nowoczesności (w latach 80.). Produkowany od roku 1979 do połowy lat 80. Najwcześniej opracowano wersję czterościeżkową (M 3401 SD). W 1980 r., na targach MTP, po raz pierwszy zaprezentowano wersję dwuśladową (M 3201 SD), której typowym atrybutem jest srebrna pokrywa przednia.
      Wersje dwu- i czterościeżkowa były produkowane w małych ilościach, na konkretne zamówienie.
      Cechy charakterystyczne:

      • trzysilnikowy system napędowy (silnik główny hallotronowy);
      • elektroniczna stabilizacja naciągu taśmy;
      koncert.jpg