Fonica WG-550

Tytułowy WG-550 produkowany był przez Fonicę w latach 70-tych. Był to gramofon ze wzmacniaczem, monofoniczny, klasy popularnej. Konstrukcję jego stanowiła skrzynka z płyty, w okleinie czarnej, brązowej lub niebieskiej zamykana w formie walizki.

Po zdemontowaniu jej połówek, jedna z nich stanowiła kolumnę jednodrożną. Wyposażona była w głośnik Tonsil GD 13-19/3V (4Ω), gdzie magnes umieszczony był od strony membrany. Strona zewnętrzna głośnika posiadała efektowny kosz. Znajdował się też przy nim pasek z klipsem do przypinania kabla sieciowego i głośnikowego na czas transportu. Część zasadniczą urządzenia stanowił zespół mechaniczny wykonany na bazie stalowego chassis, oraz wzmacniacz. Talerz płyty (stalowy z gumową nakładką) napędzany był przez silnik indukcyjny 35 W. Obroty 33 oraz 45, przełączane były obrotowym przełącznikiem. Zmiana realizowana poprzez przekładnie mechaniczną - kółko pośredniczące. Takie rozwiązanie (bardzo z resztą popularne) powodowało dużą hałaśliwość w trakcie pracy. Dodatkowo talerz obracał się na osi pracującej jako łożysko cierne. Wymagał to dbałości o ilość smaru (ŁT) w nim się znajdującego. W instrukcji zalecano kontrolę min. raz na pół roku.

Ale tyle o talerzu. Przetwornik był oczywiście typu piezoelektrycznego - wkładka typu UK-9. Ramię wykonane z tworzywa. Regulacje nacisku (jeśli dobrze pamiętam 5 g) realizowało się poprzez pokręcanie specjalnym sworzniem w tylnej części ramienia. Jako odnośnik producent dodawał specjalną "wagę". Z jednej strony znajdowała się skala nacisku - w żądanym miejscu opierało sie igłę. Pośrodku podpora, która stawiało sie na talerzu gramofonu, a po przeciwnej do igły stronie - przeciwwaga. Gdy waga znalazła się w poziomie - regulacja była zakończona. Ramię wyposażone było w ustawiany przez użytkownika wyłącznik krańcowy. Było to jednak mało wygodne rozwiązanie - ustawienie dla LP nie pokrywało się z singlami i trzeba było o tym pamiętać.

Ciekawą konstrukcją były wzmacniacze. Wykonane w oparciu o aluminiowe chassis, początkowo wykonywane były wyłącznie z elementów dyskretnych (stopień mocy na parze komplementarnej tranzystorów germanowych), w końcowym okresie produkcji na układzie UL 1401. Regulacja barwy dźwięku była jako osobna, dla niskich i wysokich tonów. Moc wyjściowa to ok. 2 W. Gramofon wyposażony był także w wyjście magnetofonowe DIN.

Produkcję zakończono na początku lat 80-tych.

Ostatnio edytowano: 17/11/2017 - 23:07