Diora DSQ-300

DKS-300 to prototypowy odbiornik radiowy tzw. Amplituner konstruowany w ZR Diora , który maił zastąpić będący już w handlu amplituner Cezar kwadro. (w tym samym czasie w PIT projektowano równolegle też inny odbiornik kwadro) Ponieważ znany nam Cezar był w zasadzie wersją rozwojową stereofonicznego odbiornika Elizabeth Stereo , którego twórcą i konstruktorem prowadzącym był Pan Stefan Herc, postanowiono podjąć pracę nad zupełnie nowym odbiornikiem umożliwiającym odbiór programów kwadrofonicznych lub stereofonicznych w układzie ambiofonicznym (stereofonii wielokanałowej). W roku 1975 podjęto w ZR Diora wstępne prace badawcze nad skonstruowaniem nowej serii odbiorników klasy luksusowej ( tak je w tych czasach nazwano) były to modele DKS-300 oraz DSH-301. W kolejnych latach kiedy kwadrofonia nie zdała egzaminu (głównie ze względu na wysokie koszty wytwarzania sprzętu po stronie nadawczej), prace nad odbiornikiem DSQ-300 zarzucono, i kontynuowano tylko rozwój prototypu DSH-301 z którego finalnie narodził się w roku 1978 odbiornik DSH-303 znany jako MERKURY Hi FI.

Odbiornik DKS-300 jak na tamte czasy miał być bardzo zawansowaną konstrukcją, zawierał moduł odbiornika AM/FM z podwójną przemianą, z wykorzystaniem nowoczesnych układów pośredniej częstotliwości TDA-1200, stereodekoder zrealizowano na układzie MC-1310. Część odbiorczą odpowiedzialną za dekodowanie sygnałów kwadrofonicznych systemu SQ powierzono również układom firmy Motorola (jak oni to zdobywali ?) takimi jak MC-1312 (dekoder kwadro) , MC-1314 (napięciowy regulator wzmocnień i balansów) oraz MC-1315 (układ logiki dekodera). DSQ-300 posiadał zakres fal średnich, długich i UKF z możliwością zaprogramowania czterech stacji w zakresie UKF, jednej z zakresu fal długich oraz jednej z zakresu fal średnich. Część odbiornika posiadała również blok wskaźników wychyłowych dla wskazań pasma AM/FM, poziomu sygnału oraz dostrojenia detektora >0<. Całość uzupełniały klawisze włączające funkcje cichego strojenia, ARC oraz przełącznik anten AM.
Planowana była też funkcja „pasmo AM” zwiększające zakres składowych tonów średnich (filtr presence) poprawiające zrozumiałość audycji nadawanych w pasmach AM , oraz funkcja „test” włączający sygnał z wewnętrznego generatora 1kHz pozwalający na wyregulowanie poziomów na poszczególnych kanałach wzmacniaczy lub wyregulowanie poziomu zapisu na magnetofonach.

Interesujący był też blok przedwzmacniaczy i wzmacniaczy mocy, który oferował moc RMS w zakresie 2 x 20W przód i 2 x 15W tył. Końcówki mocy zbudowane były w oparciu o układy grubowarstwowe serii STK i przykręcone do sporego radiatora na tylnej płycie amplitunera. DKS-300 miał umożliwiać podłączenie kilku źródeł dźwięku zarówno stereo jaki i kwadro, a były to :

  • gramofon
  • radio
  • magnetofon stereo
  • discret ( dla sygnałów liniowych np. magnetofon czterokanałowy)

Ponieważ odbiornik miał posiadać inteligentny dekoder , możliwym byłoby podłączenie dowolnego sygnału stereo zawierającego sygnał zakodowany SQ, aby amplituner poradził sobie z jego dekodowaniem.
Sekcja wzmacniacza była prawdopodobnie najbardziej rozbudowaną funkcjonalnie sekcją wzmacniacza tamtych czasów stosowną w polskich odbiornikach. Sekcja ta zawierała dwa sektory (dla stereo i kwadro) regulacji wzmocnienia , regulacji tonów niskich , wysokich i balansów. Dodatkowo sekcja zawierała filtry odcinające dla zakresów tonów niskich 70Hz , tonów wysokich 8kHz , wyciszania –20dB oraz filtr kontur. Całości dopełniały cztery wychyłowe wskaźniki poziomu wyjściowego mocy oraz przełącznik trybu pracy wzmacniacza (mono, stereo, pseudo kwadro i kwadro).

DKS-300 miał posiadać aż 7 wychyłowych zielonych wskaźników, to o dwa więcej niż odbiornik OR-5102, co więcej, miał być jedynym polskim odbiornikiem w pełni kwadrofonicznym skonstruowanym od podstaw do tych celów , niestety nie wszedł do produkcji seryjnej (zresztą tak jak DSH-301). W sumie wykonano tylko 4 egzemplarze testowe z czego około 2 zachowało się do dzisiaj (w zbiorach kolekcjonerskich).
Pośród tych 6 egzemplarzy prototypowych kilka z nich prawdopodobnie posiadało nieco zmienioną sekcję odbiornika (szata graficzna) wyposażoną w ośmiopozycyjny programator AM-FM z przełącznikiem sensorowym podobnie jak Radmor 5102 , jednakże nie był to programator Radmorowski , dodatkowo odbiornik miał posiadać zakres fal średnich. Ciekawostką było to, że stroiki programatora zakresu UKF umieszczone były od góry. Zamieszczona fotografia jest przykładową grafiką pozyskaną ze słabej jakości zdjęcia B-W. Gdy pozyskamy zdjęcie lepszej jakości lub zdjęcie egzemplarza który się zachował to zostanie ono opublikowane. ( Tekst oraz grafika pochodzą ze zbiorów byłego pracownika OBR Diora).

Ostatnio edytowano: 03/04/2023 - 11:02