Poszukiwane elementy do odbiorników stołowych.

Proszę się nie martwić. ARQ spieszy z pomocą. Gromadziłem części przez 30 lat, akurat mam wskazówkę na składzie i chętnie wyślę bezpłatnie w ramach pomocy koleżeńskiej. Proszę podać adres do wiadomości prywatnej, a wyślę w możliwie najbliższym czasie. Wszystko, by uratować radioodbiornik! To moja misja.

Cytat TONTECH-UNITRA:

Proszę się nie martwić. ARQ spieszy z pomocą. Gromadziłem części przez 30 lat, akurat mam wskazówkę na składzie i chętnie wyślę bezpłatnie w ramach pomocy koleżeńskiej. Proszę podać adres do wiadomości prywatnej, a wyślę w możliwie najbliższym czasie. Wszystko, by uratować radioodbiornik! To moja misja.

Tylko żeby ten delikatny bibelot, nie dotarł w takim samym stanie, jak widoczny w pierwszym poście :D

A tak na przyszłość, gdyby zapasowa wskazówka do takiego czy innego radia się nie znalazła: niedasie takiego połamańca po prostu skleić? Do klejenia polistyrenu właściwy jest roztwór odpadów takiego samego tworzywa w toluenie (łatwym do nabycia w sklepach z farbami). Trudniej będzie z plexiglasem, ponieważ w takim wypadku niezbędny jest chloroform. Można jednak próbować użyć słynnej "Kropelki" lub takiego samego produktu pod inną nazwą, opartego na cyjanoakrylanie metylu.
Natomiast klejenie okaże się najpewniej nieskuteczne w przypadku pękniętych kółek osadzanych na osi kondensatora strojeniowego, posiadających głębokie wcięcie (takowe występuje np. w radiu Justyna). Występują tam bardzo duże siły ściskające, pochodzące od kilku zwojów napiętej linki napędowej, a powierzchnia spoiny jest zbyt mała aby mogła to wytrzymać. Uratowałem jedno jak na razie takie radyjko, wykonując odlew z Epidianu 5 z utwardzaczem PAC (najpopularniejszy Z-1 daje zbyt kruche tworzywo, jeżeli nie ma się możliwości precyzyjnego odważenia składników). Formę wykonałem z parafiny, wstawiając do środka sfazowaną ośkę (pokrytą cienką warstwą parafiny aby żywica się nie przykleiła), dzięki czemu gotowy detal daje się nałożyć na oś kondensatora. Po utwardzeniu pozostaje obtoczenie na kształt szpulki (niepotrzebna jest do tego celu tokarka, wystarczy wiertarka kolumnowa i trzymany w ręku drobny pilnik) i nacięcie szczeliny piłką do metalu po cięciwie. Od wielu takie kółko funkcjonuje w Justynie, służącej za odbiornik kuchenny. Po jej nabyciu na Wolumenie strojenie chodziło bardzo ciężko, właśnie z powodu pękniętego kółka, wskazówka zaś poruszała się nie po całej długości skali wskutek tego że obwód zaciśniętego kółka się zmniejszył. Zostały mi jeszcze 3 Justyny wymagające takiej naprawy; zapewne usterka ta była częstym zjawiskiem.