Seria ZK 200 - co by tu poprawić

Lewa rolka mostka, ta na ruchomym ramieniu, pełniąca rolę tłumika drgań strunowych i "dosuwacza" (tak tak, @Miko124 to chyba jasnowidz, bo uparcie dużo wcześniej promował/forsował tę nazwę ;-)) to bardzo precyzyjny i delikatny podzespół. Niełatwo jest uzyskać powtarzalne utrzymanie niewspółosiowości bieżni do osi (fi2,0_mm) poniżej 5um, gdy ta oś jest osadzona jednostronnie w rolce tylko na odcinku 4,5mm. Już trwałe utwierdzenie stalowej osi w alu PA9 na tak krótkim odcinku może stwarzać problemy.
Wytoczenie całej rolki z jednego chwytu materiału w uchwyt tokarki daje szansę uzyskania wymaganych dokładności. Ale jedynie daje szansę, niczego jeszcze nie zapewnia. Całą pracę da się łatwo popsuć przy niemal każdej operacji, miejsca na pomyłkę tu nie ma.

Bieżnia rolki ma na skrajach rowki o szerokości 0,3mm i podobnej głębokości (obrazek). Są bezwzględnie konieczne z dwóch powodów.
1. Nie da się wykonać promienia przejścia 0,0000nic na skraju rowka bez użycia spec narzędzi diamentowych, troszkę kosztownych... A tam musiałby być mniejszy promień, niż promień zaokrąglenia krawędzi taśmy, który praktycznie nie istnieje. Inaczej rolka zaginałaby krawędzie taśmy.
2. Nawet, gdyby wybulić 3 czy 4k ojro na diamenty, to i tak efekt będzie do bani za sprawą zanieczyszczeń, które mają zwyczaj gromadzić się właśnie w takich miejscach. Więc niechciany i drogo wywalczony zerowy promień i tak by powstał z drobinek nośnika, kurzu, tłuszczu, wilgoci i... mikroskop powiedziałby, z czego jeszcze ;-).

Rowki rozwiązują ten problem tanio i bez zastrzeżeń. Jednak - jak wynika z powyższego - dobrze jest zerknąć tam raz na jakiś czas, czy nie są już pełne syfu.
To jest, pardon, zanieczyszczeń...

Na trzecim i czwartym zdjęciu gotowa rolka w trakcie osadzania osi przy użyciu prostego przyrządy specjalnego, zapewniającego centryczność montażu.
Widać tam też DIY wkładkę nożyka węglikowego do toczenia opisanych rowków.

Cytat 124Miko:

Ja jeszcze ( zupełnie na trzeźwo ) gadałem o podsuwaczach, ale to pewnie będzie zastosowane w innym miejscu ( i może wcale nie w magnetofonie ).
Ad rem: patrząc na komplikacje mechaniki zaczynam się zastanawiać czy wspomniany przez Ciebie wcześniej układ z silnikami napędzającymi talerzyki ( plus elektronika sterująca ich pracą ) nie byłby prostszy i skuteczniejszy od przedstawionego powyżej?

Hmm...
Jeśli masz na myśli te powyższe komplikacje, to zatwierdź w Swojej świadomości, że to byłoby bez sensu gdyby nie rola indywidualnych, kontrolowanych i sterowanych na bieżąco napędów talerzyków.
Bo co by tam robił czujnik naciągu (wspomniany w ostatnim opisie), gdyby nic nie reagowało na jego wołanie o natychmiastową korektę? Wyłączał tylko sprzęt na końcu taśmy, jak w Akai z wysokiej półeczki (GX400D)?
Spróbuj jeszcze raz przeczytać wszystko, co dotąd napisałem o eliminacji najbardziej uciążliwych mankamentów tej serii i coś z tego zrozumieć. Wytęż wszystkie siły jakby co ;-).
Że co ? Że nie dasz rady, bo jest tego tyle, że czasu Ci braknie?
To co ja, biedny żuczek mam powiedzieć? Ja nie tylko piszę i pstrykam focie...:-).

To tak z mocnym przymrużeniem podkrążonego oka ;-) jakby co.

Tak w ogóle to mi nie przypominaj, ile to jeszcze roboty przede mną.

Na obrazkach montaż końcowy zespołu lewej rolki mostka.
A prawa rolka już się toczy.

"Brudną" mogło zostać, też mam takich kilka :-)))

Wytoczyłem tę prawą rolkę i już osadziłem w niej oś, dla odmiany fi 3,0.
Jestem miło zaskoczony, że obydwie rolki wyszły jako-tako możliwie od pierwszego podejścia. Dobre duszki jak nic ;-).
Na obrazkach prawa rolka w trakcie sprawdzania i montażu osi. Ten walec z mosiądzu o dwóch średnicach to wydumany przyrząd 4 w 1.
Mniejsza jego średnica to fi 16,99 o długości mniejszej niż wgłębienie w rolce o 0,1 mm. Wgłębienie ma średnicę fi 17H5 i jest to powtarzalne w wykonywaniu, gdyż wykańczane rozwiertakiem na mokro. Jak widać, luz pomiędzy rolką a tą częścią walca może zawierać się w granicach od 0,010 do 0,016 mm (tolerancja H5 dla średnicy 17 to +6/0 um). Luz osi w otworze walca jest mniejszy niż 5 um, prostoliniowo wykonany otwór jest sprawdzianem prostoliniowości osi, którą się weń wsuwa - i musi wejść swobodnie i swobodnie wypadać z otworu pod własnym ciężarem. Po złożeniu rolki z osią wsuniętą w otwór walca i utwardzeniu połączenia (klej do takich rzeczy, najlepszy ze znanych mi to Loctite 648) rolka musi swobodnie obracać się wraz z osią na walcu nie ocierając się o niego swym wgłębieniem. To daje pewność, że współosiowość bieżni rolki względem osi jest zadowalająco zachowana przy montażu.
Jako oś wykorzystałem wyselekcjonowany fragment prowadnicy lasera mechanizmu CD, którymi to mechanizmami z demobilu szczodrze obdarował mnie jeden z Naszych Kolegów. To jako wsparcie projektu Impreza II, jak widać bardzo przydatne i istotne. Dziękuję raz jeszcze :-).