WZT "Rubin 714p"

Kolejne wcielenie (po Rubinach 707, 710 i 711p) produkowanego na licencji radzieckiej kolorowego odbiornika telewizyjnego. Od serii 710 i 711 różnił się nowym, większym kineskopem o przekątnej 61 cm i brakiem plastikowej obwódki wokół ekranu. Od modelu 707 różnił się kineskopem i zastosowaniem regulatorów suwakowych (identycznych, jak w Rubinach 710 i 711). W stosunku do wersji poprzednich, kształt ekranu był bardziej zbliżony do prostokąta. Zmiany nastąpiły również w układzie elektronicznym. W porównaniu do oryginału radzieckiego odbiornik wyróżniał się staranniejszym wykonaniem skrzynki (fornir w całości pokrywał krawędzie skrzynki i podział na "deski" nie był widoczny). Pozostałe parametry zbliżone do telewizora WZT "Rubin 707p". Tylna pokrywa była wykonywana z "młotkowanej" blachy lub z czarnego tworzywa sztucznego. Jak wszystkie odbiorniki z typoszeregu "700", Rubin 714p cechował się bardzo dobrą jakością dźwięku. Do wad można zaliczyć duży pobór mocy i skłonność do "samozapłonów" oraz konieczność okresowej regulacji zbieżności kineskopu.

Dla porównania, do zdjęć Rubina 714 dołożono zdjęcia odbiorników Rubin 710 i 711 (wersje radzieckie, ponieważ nie udało się odnaleźć zdjęć wersji polskich, od których różnią się one tylko napisami w cyrylicy i mniej starannym wykonaniem skrzynek).

Pod względem technicznym powyższe odbiorniki nie różniły się znacząco od siebie, w związku z czym autor artykułu odstąpił od ich osobnego opisywania.