Odbiornik Hermes produkowany był około 1987 roku i stanowił ostatni odbiornik monochromatyczny wytwarzany przez Warszawskie Zakłady Telewizyjne. Charakteryzował szeregiem nowoczesnych rozwiązań w stosunku do produkowanych wcześniej odbiorników monochromatycznych. Są to między innymi: układ zasilania zbudowany w oparciu o przetwornicę, moduł p.cz. MP2011 (stosowany w OTVC SYRIUSZ), pułapkę chrominancji. Telewizor ten umożliwiał odbiór programów telewizyjnych w standardzie OIRT (późniejsze odbiorniki pracowały w standardach OIRT i CCIR) w zakresie VHF i UHF. Zakres VHF obejmował pasma I-II (kanały 1÷5) oraz III (kanały 6÷12). W zakresie UHF obejmował pasma IV-V (kanały 21÷69). Odbiornik Hermes posiadał gniazda do podłączenia słuchawek i magnetofonu. W odbiorniku zamiennie instalowano głowice; ZTG 65.32 lub ZGM 201.
Odbiornik produkowano jednocześnie w następujących wersjach:
• T400 wersja odbiornika z kineskopem 20", potencjometrami obrotowymi, programatorem ZZP-20530M oraz klawiszowym wyłącznikiem ARCz,
• T600 wersja odbiornika z kineskopem 24", potencjometrami obrotowymi, programatorem ZZP-20530M oraz klawiszowym wyłącznikiem ARCz,
• T401 wersja odbiornika z kineskopem 20", potencjometrami suwakowymi, programatorem ZZP-20470M oraz wyłącznikiem ARCz w szufladce,
• T601 wersja odbiornika z kineskopem 24", potencjometrami suwakowymi, programatorem ZZP-20470M oraz wyłącznikiem ARCz w szufladce,
• T402 wersja odbiornika z kineskopem 20", potencjometrami suwakowymi, programatorem ZZP-20530M oraz klawiszowym wyłącznikiem ARCz,
• T602 wersja odbiornika z kineskopem 24", potencjometrami suwakowymi, programatorem ZZP-20530M oraz klawiszowym wyłącznikiem ARCz.