WZT "Lazuryt 102"

Odbiornik telewizyjny LAZURYT 102

1. Jasność.
2. Kontrast.
3. Siła głosu.
4. Przełącznik kanałów.
5. Pokrętło oscylatora.
6. Włącznik sieciowy.
7. Przełącznik "film".
8. Barwa tonu.

"Oferowany odbiornik telewizyjny produkcji WZT jest nowoczesnym odbiornikiem superheterodynowym, dwunastokanałowym, przystosowanym do odbioru programu telewizyjnego wg standardu ORIT.

Nowoczesna konstrukcja odbiornika, mała głębokość skrzynki dzięki zastosowaniu nowego płaskiego kineskopu 17" z kątem odchylania 110 stopni sprawia, że odbiornik nadaje się idealnie do nowoczesnych wnętrz (możliwość ustawienia odbiornika na półce lub regale). Zastosowanie najnowocześniejszych układów elektrycznych zapewnia wysoką jakość odbieranego programu. W dążeniu do maksymalnej wygody P. T. Odbiorców w odbiorniku zastosowano szereg układów pozwalających na znaczne uproszczenie obsługi. Są to między innymi: układy automatycznej synchronizacji odchylania poziomego, stabilizacja wymiarów obrazu (w zależności od zmian napięcia sieci i jaskrawości kineskopu). Jedynie prawe skrajne położenie regulatora kontrastu zmniejsza skuteczność działania układu automatycznej regulacji kontrastu. Również wahania sygnału wejściowego oraz wahania napięcia sieci nie mają ujemnego wpływu na obraz.

W odbiorniku zastosowano nowoczesny układ elektryczny toru fonii, dający bardzo dobry odbiór dźwięku. Klawiszowy przełącznik barwy tonu umożliwia szybkie dostosowanie odbiornika do określonej audycji.

Odbiornik ma również klawiszowy przełącznik "FILM", umożliwiający zwiększenie wyrazistości obrazu, gdy zachodzi tego potrzeba (ma to szczególne znaczenie przy niewyraźnych i nieostrych obrazach filmowych, transmisjach plenerowych prowadzonych w złych warunkach atmosferycznych itp.).

Niedopuszczalne jest użytkowanie odbiornika bez sygnału telewizyjnego (brak obrazu).

Odbiornik jest przystosowany do zasilania z sieci prądu zmiennego 220 V; 50 Hz. Dopuszcza się wahania napięcia sieci w granicach 198/230 V. Eksploatacja odbiornika przy napięciu sieci powyżej 230 V grozi zniszczeniem, za które producent nie ponosi odpowiedzialności.

Pobór mocy w czasie odbioru programu wynosi około 180 W. Użytkowanie odbiornika przy innych napięciach jest niedopuszczalne.

Odbiornik ma 12 obwodów kanałowych, przystosowanych do odbioru wszystkich stacji telewizyjnych w pasmie I i III, pracujących na obszarze całego kraju."

Lampy elektronowe:

• EAA 81,
• EBF 81,
• ECH 84,
• 3x EF 80,
• 2x EF 183,
• EY 86,
• EF 184,
• PCC 88,
• 2x PCF 82,
• PCL 84,
• PCL 85,
• PL 36,
• PY 88.

Źródło informacji:

• Instrukcja obsługi OTV Lazuryt 102 by Adi.G.

Witam!
Pozwolę sobie nawiązać do opisu odbiornika telewizyjnego "Lazuryt 102", którego opis zamieszczono w portalu. Chodzi mi o "obsadę lamp zastosowanych w odbiorniku. Otuż, autor owego opisu powołuje się na instrukcę obsługi odbiornika ( Instrukcja obsługi OTV Lazuryt 102 by Adi.G.). Przyznaję iż mam delikatnie mówiąc co najmniej wątplwości co do wymienionego źródła. Początkowo wydawało się że chodzi o zwykłą "literówkę", niemniej po bliższym przyjrzeniu się stwierdzam iż jest tu zbyt dużo pomyłek jak na przysłowiową "literówkę".
Pozwolę sobie zatem podać "obsadę" lamp opierając się na schemacie ideowym odbiornika zamieszczonym w "Radioamatorze i krótkofalowcu" nr 9 z 1968 roku, a także schemacie odbiornika zamieszczonym na stronie (nie wiem czy mogę w tym miejsu podać ten adres) www.fonar.com.pl.
Oto prawidłowa "obsada" lamp:
- PCC 88 wzmacniacz wielkiej częstotliwości;
- PCF 82 mieszacz (pentoda), heterodyna (trioda)
- EF 80 x3 trójstopniowy wzmacniacz pośredniej częstotliwości wizji;
- PCL 84 wzmacniacz wizji (pentoda), kluczowana automatyczna regulacja wzmocnienia (trioda);
- EBF 89 wzmacniacz częstotliwości różnicowej fonii, pierwszy stopień (pentoda), opuźnienie ARW (jedna z diod)
- PCF 82 drugi stopień wzmacniacza częstotliwości róznicowej fonii (pentoda), wstępny stopień wzmacniacza małej częstotliwości fonii (trioda);
PL 84 końcowy (mocy) wzmacnacz małej częstotliwości fonii (pentoda);
- PCL 85 generator i stopień końcowy odchylania pionowego;
-ECH 84 selektor (heptoda) i seperator (trioda) impulsów odchylania;
- EAA 91 dyskryminator fazy automatycznej regulacji synchronizacji odchylania poziomego;
- PCF 82 sinusojdalny generator odchylania poziomego (pentoda), lampa reaktancyjna generatora pdchylania poziomego;
- PL 36 końcowy stopień odchylania poziomego;
- PY 88 dioda usprawniająca odchylania poziomego;
- EY 86 prostownik wysokiego napicia (kenotron);
- AW43-88 kineskop.
przedstawiony wykaz lamp opieram także na publikacji pt. "Technika naprawy odbiorników TV" mgr inż. Janusza Łokucia wydanej przez Wydawnictwa Komunikacji i Łączności w roku 1970.
Jak pisze autor w swej publikacji były to tak zwane odbiorniki zunifikowane gdzie na płytach drukowanych były umieszczone układy napięciowe, natomiast układy mocy (w układzie odchylania pionowego i poziomego oraz stopniu końcowym fonii transformatory wyjściowe), zasilacz i prostownik wysokiego napięcia montowane były przestrzennie do metlowego szasi (nie wykluczam pomyłki w fonetycznej pisowni szasi).
Jako że w wymieninej publikacji znajduje się dokładny opis unifikacji odbiorników pozwlam sobie zacytować główne jego fragmenty "Produkowane w Polsce od 1964 odbiorniki telewizyjne z kineskopami o kącie odchylania 110 stopni zostały zunifikowane. Został opracowany schemat ideowy odbiornika umożliwiający wykorzystanie tych samych płytek montażowych zawierających główne człony układowe. Zunifikowane płytki oznaczono Z-1, Z-2,Z-3. W odbiornikach standardowych (klasy S) zastosowano dwa zespoły (płytki Z-1 i Z-2), w odbiornikach luksusowych (klasy L) - trzy zespoły (płytki Z-1, Z-2 i dodatkowo Z-3).
W dalszej części autor pisze:
"Jak już poprzednio powiedzieliśmy, główne człony tworzą układy (zespoły) Z-1, Z-2, Z-3. Są one produkowane przez różnych producentów ("Diora", "Gezar" i "Telaz"). powyższe zespoły z uwagi na potrzebę podnoszenia ich parametrów użytkowych są modernizowane, zwłaszcza że od rozpoczęcia produkcji odbiorników zunifikowanych upłynęło dwa lata i w cfiągu tego okresu przeprowadzono analizę niedociągnięć ekonomicznych i technicznych poprzednich rozwiązań.
Obecnie weszły do produkcji nowe zespoły (płytki) Z-13;, Z-24 i Z-31. Inna kolejność drugiej cyfry zespołów Z-13 i Z-24 wynikła z opracowanych i nie zatwierdzonych do produkcji odmian Z-12 i Z-22 (odmiana Z-23 stosowana jest do odbiorników klasy S).
Dotychczas istniał na rynku tylko jeden zunitikowany odbiornik szerokoekranowy "Topaz", zawsierający wszystkie zespoły Z-1, Z-2 i Z-3. Obecnie produkuje się odbiorniki "Opal" i "Szeherezada" z płytkami Z-13, Z-24 i Z-31.
Przypominam - cytowane fragnenty pochodzą z książki wydanej w roku 1970. Można w niej znaleźć dokładny opis działania przedstawionych zespołów.
Był (jeśli dobrze pamiętam) jeszcze trzeci etap unifikacji krajowych odbiorników telewizyjnych, niemniej te odbiprniki były produkowane dość krótko, jako że zaczęto produkować odbiornik "Libra" i "Saturn" w których tor wielkiej i pośredniej częstotliwości a także wzmacniacz izji oparty był już na tranzystorach.
Jeżeli było by zainteresowanie trzecim etapem unifikacji - musiałbym bardzo głęboko "pogrzebać" w materiałach, z tym że zaznaczam - na ten temat materiałów było bardzo niewiele.
Jeżeli mogę dodać jeszcze od siebie. Przez długi okres miałem możliwość serwiswania tych odbiorników. Pomimo niezbyt pochlebnych opinni niektórych serwisantów na temat serwisowania owych odbioeników (czy w ogóle odbiorniów polskiej produkcji) - moja opinia o nich (zarówno serwis jak i obsługa) jest bardzo, bardzo pozytywna. Zaryzykowałbym nawet twierdzenie iż serwisowanie ich było przyjemniejsze (pozwolę sobie tak to określić)i łatwiejsze niż odbiorników zagranicznych (nawet produkcji zachodiej - boć i z takimi miałem do czynienia).
andrus