Unimor - Fiord 17

Czarno-biały odbiornik telewizyjny o przekątnej ekranu 17". Przeznaczony był do odbioru na 12 kanałach wg standardu OIRT w pasmach I-III. Po dołożeniu odpowiedniej przystawki możliwość odbioru w pasmach IV-V. Wyposażono go w układ regulacji barwy dźwięku i wyrazistości obrazu (przyciski "Sopran", "Bas", "Film" na przednim panelu), układ utrzymywania poziomu czerni i automatycznej regulacji wzmocnienia. Odbiornik posiadał także wyjście słuchawkowe. Włączało się je jednocześnie wyłączając głośnik przyciskiem na przednim panelu. Nad przyciskami znajdowały się również potencjometry: głośności, kontrastu, jaskrawości i synchronizacji pionowej. Włącznik sieciowy z boku obudowy, pod przełącznikiem kanałów. Odbiorniki zaczęto produkować w 1967 roku i produkowano je do roku 1971. Ogółem fabrykę opuściło 58680 sztuk.
Prawie równolegle z "Fiordem", Gdańskie Zakłady Radiowe produkowały 19-calowego "Atola" w identycznej wzorniczo skrzynce, z bezimplozyjnym kineskopem AW47-91 i częściowo tranzystorowym torem fonii (2x TG37).

Dane techniczne:

• Odbiornik jest zbudowany w całości na lampach:
  • PCC88,
  • 3×PCF82,
  • 3×EF80,
  • PCL84,
  • EBF82,
  • PL84,
  • ECH84,
  • PCL85,
  • EAA91,
  • PL36,
  • PY88,
  • EA86.
• Kineskop: typu AW43-88.
• Zabezpieczenie antyimplozyjne: maskownica szklana zewnętrzna.
• Moc wyjściowa fonii: 1,5 W.
• Pobór mocy: 180 VA.

Witam!
jezeli mogę - pzwolę sobie na małe sprostowanie w przedstawionej "obsadzie" lamp odbiornika. Otóż w odbiorniku w torze różnicowej częstotliwości fonii oraz częściowo w niektórych układach automatyki stosowana była lampa typu EBF 89 - źródło mgr inż. Janusz Łokuć "Technika naprawy odbiorników telewizyjnych" (schemat odbiornika dołączony do publikacji oraz tablica z obsadą lamp - zamieszczona tamże), Wydawnictwa Komunikacji i Łączności - 1970r. Nie EBF 82. A i własna praktyka.
Natomiast lampa EBF 82 jak sądzą na podstawie źrodeł jakimi dysponuję (inż. Leonard Niemcewicz "Lampy elektronowe, dane techniczne i charakterystyki" wyd. drugie - poprawione i uzupełnione - Wydawnictwa komunikacji i łączności1971r. nie jest w ogóle wymieniana. Autor z tej serii lamp wymienia oraz podaje parametry lamp tylko: EBF80, EBF 83, EBF 89. Wnoszę zatem, opierając się zsarówno na publikacji, a także na swym długoletnim doświadczeniu (nigdy nie spotkałem takiej lampy), iż taka lampa nie istnieje.
Pozostałe lampy - myślę o EBF 82, EBF83 - przyznaję - spotykałem i to dość czsto (przyznaję) w sprzęcie, czy też wyrobach zagranicznych. Myślę tu przede wszystkim o byłym NRD jak i Węgrzech, jako że głównie miałem do czynienia z tą produkcją, ale zdarzało się że i innych producentów (nazwijmy to zachodnich).
Dlatego też - jeżeli mogę, pozwalam sobie zaapelować - jeśli publikujemy jakieś, parametry czy dane techniczne, czy charakterystyki starajmy się je dogłębnie sprawdzić. Wszak stronę przeglądają (tak uważam) ludzie na różnym pozomie wiedzy zarówno elektronicznej jak i historycznej (polska elektronika), nie wprowadzajmy zatem sami nieporozumień i niescisłości.
andrus