Konstrukcje popularne

Eltra MOT 774 "Dorota"

Eltra MOT 774 "Dorota" Dwuzakresowy odbiornik przenośny. Zasilanie przy pomocy wbudowanego zasilacza z sieci lub sześciu baterii R14.

W części odbiorczej tylko 3 tranzystory. Na górnej części obudowy znak nagrody Do-Ro 76 (w pierwszych wersjach). Połówki obudowy spięte sprężystymi zaciskami z blachy. Po przeniesieniu produkcji do Rzeszowa poddany drobnej zmianie designu i w tej nowej wersji (jako Dorota IC) produkowany jeszcze w 1988 r.

DorotaIC zdjęcie
  • 4064 odsłony

ZWM Lubartów TAZ-480

Telefoniczny Aparat Zgłoszeniowy TAZ-480 produkcji Unitra-Lubartów. Jest to (wg instrukcji obsługi) nowoczesne, proste w obsłudze i eksploatacji urządzenie zgłoszeniowo-rejestrujące, przystosowane do pracy z automatycznymi centralami telefonicznymi centralnej baterii /CB/. Innymi słowy jest to tzw. automatyczna sekretarka. TAZ-480 jako jednokasetowe urządzenie wykorzystuje taśmę żelazową w kasetach COMPACT typu KZR-60 jako źródło i nośnik informacji (fabrycznie na kasecie nagrana jest zapowiedz początkowa informująca o rozpoczęciu nagrywania).

Lubartow_TAZ480_0.jpg

Fonica "Foni-Combo"

Kolejny gramofon z licencyjnej rodziny Telefunkena. Ramię identyczne jak w gramofonach "Mister Hit 71". Obudowa z polistyrenu, nowoczesny jak na owe czasy i bardzo popularny do dziś sposób podłączenia do sieci za pomocą przewodu z tzw. ósemką.

Dane techniczne:

  • Dwie prędkości obrotów:
    • 33 1/3 obr/min,
    • 45 obr/min.
  • 4 potencjometry regulacyjne:
    • balansu,
    • basu,
    • sopranu,
    • siły głosu.
Fonica_Foni-Combo_1.jpg
  • 7152 odsłony

Fonica WG-401 "Party Hit"

Monofoniczny gramofon przenośny ze wzmacniaczem. Głośnik wbudowany w pokrywę. Na płycie górnej znajduje się przełącznik prędkości obrotowej (45 i 33 1/3) oraz potencjometry regulacji siły głosu i barwy tonu. Od WG-400 różni się większą mocą wzmacniacza. Podobnie jak "Mister Hit", może służyć do odtwarzania stereofonicznego przez zewnętrzny wzmacniacz z głośnikiem lub wzmacniacz stereo z dwoma zestawami głośnikowymi.

Dane techniczne:

  • Moc wyjściowa: 1,1 W.
  • Wkładka krystaliczna: UF-50.
  • Gniazdo wyjściowe sygnału: DIN.
Fonica_WG-401_Party Hit_0.jpg

Diora AWT-203

Diora AWT-203 (Autobusowy Wzmacniacz Tranzystorowy) to monofoniczny wzmacniacz montowany w autobusach komunikacji podmiejskiej. Wersja 203 mogła współpracować tylko z mikrofonem.

Dane techniczne:

  • Regulacje:
    • dla tonów niskich: 6 dB,
    • dla tonów wysokich: 16 dB.
  • Czułość wejścia mikrofonowego: 5 mV.
  • Moc wyjściowa: 12 W.
  • Impedancja obciążenia: 4 Ω.
  • Zniekształcenia: ≤ 3 %.
  • Zasilanie: 24 V napięcia stałego, minus na obudowie.
  • 4026 odsłon

Diora AWT-202

Diora AWT-202 to monofoniczny wzmacniacz montowany w autobusach dalekobieżnych i wycieczkowych. Wersja 202 współpracowała z radioodbiornikami Safari 5 oraz z mikrofonem i magnetofonem.

Dane techniczne:

  • Regulacja:
    • tonów niskich: 6 dB,
    • tonów wysokich: 16 dB.
  • Czułości wejściowe:
    • wejścia mikrofonowego: 5 mV,
    • wejścia radiowego: 40 mV,
    • wejścia magnetofonowego: 250 mV.
  • Moc wyjściowa: 12 W.
  • Impedancja obciążenia: 4 Ω.
  • Zniekształcenia: ≤ 3 %.

Diora AWT-201

Diora AWT-201 (Autobusowy Wzmacniacz Tranzystorowy).

Monofoniczny wzmacniacz montowany w autobusach dalekobieżnych i wycieczkowych. Wersja 201 współpracowała z radioodbiornikami "Akropol" i "Rekord", oraz z mikrofonem i magnetofonem.

Dane techniczne:

  • Regulacja:
    • tonów niskich: 6 dB,
    • tonów wysokich: 16 dB.
  • Czułości wejściowe:
    • wejścia mikrofonowego: 5 mV,
    • wejścia radiowego: 40 mV,
    • wejścia magnetofonowego: 250 mV.
  • Moc wyjściowa: 12 W przy h ≤ 3 %.
  • Impedancja obciążenia: 4 Ω.

ZRK MK-235 Automatic

Zapowiadany w roku 1976. Był produkowany na licencji firmy "Grundig". W późniejszych latach spolonizowaną wersję produkował Lubartów, jako MK-232P. Oryginalnie posiadał wskaźnik stanu baterii (widoczny na zdjęciu przyrząd, po prawej stronie górnej ścianki), jednak w 1978 roku ukazała się podwersja oznaczona również MK-235 lecz już bez tego udogodnienia. Oryginalny krajowy MK-235 nie miał na obudowie loga "Unitra ZRK", miały go już: podwersja '78 i jego następca MK-232. Grundigowskim pierwowzorem dla MK-235 był model C-235.

Zobacz też:

img_20210924_084637.jpg
  • 11142 odsłony

Telpod Detefon

Detefon był odbiornikiem detektorowym. Umożliwiał odbiór silnej stacji w promieniu 200 km od nadajnika. Jego historia jest bardzo długa. Został opracowany w roku 1929 przez zespół Wilhelma Rotkiewicza. Miał z założenia być tani i pomóc w radiofonizacji Polski. Na początku był produkowany przez PWŁ. Pierwsza seria weszła do sprzedaży w grudniu 1929. Pierwsze egzemplarze były wyposażone w zakresy fal długich i średnich. Następnie dodano fale krótkie. Po przekształceniu PWŁ w PZT w roku 1932 produkcja była kontynuowana. Produkowany bez większych zmian do roku 1939. Z powodu wojny produkcja została przerwana. Po wojnie, w roku 1946 produkcję Detefonu podjęły zakłady T-7 (późniejszy Telpod). Produkowany do ok. 1955 roku bez większych zmian.

Telpod_Detefon_3.jpeg

WZT ZTA-201

Jest to zewnętrza przystawka (konwerter) umożliwiająca odbiór programów telewizyjnych na zakresie UHF (kanały 21÷41). Przeznaczona była dla starych odbiorników lampowych i w ówczesnych czasach umożliwiała odbiór programu TVP 2. Podłączana była do głowicy telewizora co wymagało ingerencji w jego wnętrze. Sposób podłączenia podaje instrukcja obsługi. Aby odbierać programy na zakresie UHF należało włączyć przystawkę (przycisk z prawej strony) i za pomocą zębatego pokrętła dostroić stację na najlepszy odbiór fonii i wizji. Dla odbioru na zakresie VHF przystawkę należało wyłączyć przyciskiem.

WZT_ZTA-201_0.jpeg zdjęcie
  • 7648 odsłon