Nie samą Unitrą żyje człowiek

W końcu dotarła do mnie zamówiona Sabcia 8100. Jest po pierwszych testach, które mogę podsumować cytując pewien znany kabaretowy skecz: "jak ona dała w palnik!"
Brzmienie tego paskudnego kloca najlepiej określa słowo: "potężne". To zasługa rozbudowanego konturu i wydajnego zasilacza. Testowana z moimi ulubionymi kolumnami Summit Box 270 zagrała pięknie nawet na minimalnej głośności. Ja tam lubię takie "mięsiste" granie i dlatego u mnie gości jedynie niemczyzna. Japońce grają dla mnie jakoś tak płasko, bez wyrazu.
Stan optyczny Sabci oceniam na 5, od ideału dzielą ją niemal niewidoczne (ale jednak są) ryski na plastikowych przyciskach. Technicznie jest całkiem nieźle, niedomaga jedynie ARCz (po włączeniu stacje uciekają) i spalona jest żaróweczka stereo. Potencjometry o dziwo nie trzeszczą, przełączniki działają prawidłowo, tzn. przełączana pewnie i bez trzasków.
Sabcia zostaje, kiedyś w przyszłości ją ogarnę.

Cóż, też się nie zgodzę...

Ad vocem japońców: przyznaję, że niezbyt dużo tego przeszło przez moje uszy i były to głównie prostsze modele. Dobrze wspominam jedynie wzmacniacz Hitachi HA3500. Natomiast najgorszym koszmarem okazał się Luxman R-1030. Miał dziad tyle usterek, że po doprowadzeniu go do stanu używalności nie mogłem na niego patrzeć, nie mówiąc o słuchaniu. Pogoniłem drania i dałem sobie słowo, że nigdy więcej nie wezmę nic skośnookiego w ręce.

Jak przystało na młodzieńca po 60-tce jeżdżę Szkodnikiem, słucham amerykańców i angoli na niemczyźnie, popycham to scotchem i zagryzam ogórcem:) Myślę, że to bardzo zdrowe połączenie...